Het is goed

Kristallnacht

Meer dan glas

De angst tussen haar tanden

knarst harder dan het glas

onder haar voeten

In de koude hand van moeder

balt zij haar drijvende knuist

De kinderen waar ze gisteren mee speelde:

vandaag vreemden

En op straat klinkt een lied dat

zij niet mee kan zingen,

niet kan overstemmen

Geluidsgolven breken tegen haar borst

Hartslag ontregelt. De wereld. Chaos,

waarin het ritme van de marcheerders

met onverwachte precisie

het kind tussen de ogen raakt

met scherpe messen

Waar licht aan het plafond hing,

gaapt nu een gat naar boven:

grauwe sterrenhemel,

zonder slaap, zonder dromen

Matrassen met ruggen tegen de muur

Gesloten ogen. Het kind ruikt rook

Vuur

Overal vuur

Het smeult na waar wetteloze wolven

hun vette vingers drukten op Thora-rollen

Herschreven boeken slaan

de grond weg onder haar voeten

Het kind is offer, lam voor de slacht

Melk wordt met haar bloed opgedronken

Druiven worden gebroken voor zure wijn

Onder de stampende laarzen

breekt meer dan glas

Op het perron staat een moeder

met lege handen

De trein rijdt

Het kind zwaait en vangt scherven

©ellis van atten

Jasmijn

Mijmeren aan de Middellandse Zee….

Brandende handen in de winter

Daar ben jij

Daar ben jij

Waar jij wandelde tussen bomen
met je blote voeten in het natte gras
bloeien madeliefjes in het groen
schijnt de zonneglans van boterbloemen
zweven klaprozen licht op dunne stelen

Waar merels zingen, duiven nesten bouwen
konijnen gaten graven. Een poes miauwt
Waar een kudde schapen de lucht in beweging zet
Waar de voorjaarszon strijkt over het land
als de hand van een liefhebbende vrouw
een zorgzame moeder. Daar ben jij

Waar jij wandelde tussen bomen
waar jouw voeten de aarde raakten
bloeien madeliefjes in het groen
schijnt de zonneglans van boterbloemen
zweven klaprozen licht op dunne stelen

Waar ik wandel tussen bomen
kriebelt het gras tussen mijn tenen
als een glimlach in het hart

Daar ben jij

©ellis van atten

Buiten zicht

De jongen naast haar typt met twee vingers
130 beats per minuut, soms minder
Dan hoort ze dat hij naar haar kijkt

Achter haar schuiven mensen, vlot gebabbel
met luide stemmen, soms gefluister
tot het zwijgen klinkt. Ze hoort ze kijken

Zij, met haar ogen dicht 

Haar strijkstok glijdt over strakke snaren
130 beats per minuut, soms meer
Ze hoort krassende violen
en haar ogen kraken 

Zij, een stil orkest
buiten zicht

©Ellis van Atten

Haute cultuur

Ik lust cultuur rauw
zeker de Italiaanse
Lendenen dungesneden
op een bord of billen
van elkaar gescheiden door
een smal streepje stof
Geölijfolied vlees
oogstrelend
zacht op de tong
of stevig in de hand

Cultuurbarbaarse gedachten op de boulevard
zijn sexueel getint tot het zand gespoeld
moet worden met meer dan bier op een terras

Uitgeput hult het vlees zich op de camping in vormloos textiel
en maakt zich op voor een carnavaleske parade
Op een steenworp afstand Milaan, de grote modestad
Maar hier, tussen caravans en douchecabine
de enige echte catwalk voor de simpele badjas

Daaronder vlees. Naakt
Da’s ook haute cultuur

Herinnering

De herinnering zet het geheugen in brand

smelt het om, laat het verdampen

loopt tegen de lamp

als het smeulend opvlamt

verrijst het geheugen uit de as

herinnert zich wat werkelijk was

Helder glas met breuken

of mat

Vogels zingen

Ook waar mensen verloren, zingen vogels

genadeloos een vrolijk lied

 

warmt de zon de aarde, drijven wolken

over het willoze bewegen van bomen

in de wind

 

bedekt zacht mos vergeten graven

raken oude stenen los in

een jong loofbomenbos

waar mensen met

de vogels zingen

 

 

Schiphol

 

Veilig in de belastingvrije zone

waant de reizigster zich die net

als een mak schaap bewoog

door de controle

 

Jas en schoenen uit, in de bak

Vloeistof minder dan een liter, max

tweehonderd milliliter per fles in

een doorzichtige plastic zak

 

Los van eigen elektronische apparatuur

schuift de reizigster in de machine

voeten op stippen, armen omhoog

om haar heen een magnetische muur

 

‘Mag ik,’ lijkt een vraag maar

is een niet te negeren bevel. Handen

tussen dijen, langs borsten, onder de bloes

het lijf is een potentieel gevaar

 

Ze opent haar weekendtas, roept nee

zonder geluid en  gehoorzaamt gedwee

Geplastificeerde vingers beroeren het kant

leggen het onverschillig opzij, openen

de toilettas, tellen de inlegkruisjes

Veiligheid gaat de schaamte voorbij