Schrijvers boos om Boekenweekthema ‘De moeder de vrouw’. Ik heb er geen problemen mee. Mooi thema toch? De moeder de vrouw. Weet je nog dat je daar begon?
Met het gedicht ‘De moeder de vrouw’ van Martinus Nijhoff als inspiratie, schreef ik:
De moeder de vrouw
In den beginne legde ik aan in een veilige haven
van een bloeiende stad. Hongerde haar
Voedde mijzelf. Mijn hart klopte versneld
in het hare. Symbiotisch samensmelten
van klanken. Haar stem gedempt door
het water in mijn oren klonk als de Lorelei
Het eindeloze spelevaren in haar warme wateren
wakkerde haar woede aan
Weeënstorm. De haven kolkte leeg
De stad spuugde mij uit door het oog van de orkaan
Mijn scherp afgescheurde levensadem werd enkelvoudig
In het centrum van mijn lichaam werd
de eerste wond geslagen door mijn moeder
De enige vrouw die mij kon troosten
Ellis van Atten
En dan de echte nog:
De moeder de vrouw
Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in ’t gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd –
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.
Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij ’t roer,
en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren
Martinus Nijhoff
Hoog aan de hemel de avondzon, de dag is voorbij