De jongen naast haar typt met twee vingers
130 beats per minuut, soms minder
Dan hoort ze dat hij naar haar kijkt
Achter haar schuiven mensen, vlot gebabbel
met luide stemmen, soms gefluister
tot het zwijgen klinkt. Ze hoort ze kijken
Zij, met haar ogen dicht
Haar strijkstok glijdt over strakke snaren
130 beats per minuut, soms meer
Ze hoort krassende violen
en haar ogen kraken
Zij, een stil orkest
buiten zicht
©Ellis van Atten
Ik lust cultuur rauw
zeker de Italiaanse
Lendenen dungesneden
op een bord of billen
van elkaar gescheiden door
een smal streepje stof
Geölijfolied vlees
oogstrelend
zacht op de tong
of stevig in de hand
Cultuurbarbaarse gedachten op de boulevard
zijn sexueel getint tot het zand gespoeld
moet worden met meer dan bier op een terras
Uitgeput hult het vlees zich op de camping in vormloos textiel
en maakt zich op voor een carnavaleske parade
Op een steenworp afstand Milaan, de grote modestad
Maar hier, tussen caravans en douchecabine
de enige echte catwalk voor de simpele badjas
Daaronder vlees. Naakt
Da’s ook haute cultuur
De herinnering zet het geheugen in brand
smelt het om, laat het verdampen
loopt tegen de lamp
als het smeulend opvlamt
verrijst het geheugen uit de as
herinnert zich wat werkelijk was
Helder glas met breuken
of mat
Ook waar mensen verloren, zingen vogels
genadeloos een vrolijk lied
warmt de zon de aarde, drijven wolken
over het willoze bewegen van bomen
in de wind
bedekt zacht mos vergeten graven
raken oude stenen los in
een jong loofbomenbos
waar mensen met
de vogels zingen
Veilig in de belastingvrije zone
waant de reizigster zich die net
als een mak schaap bewoog
door de controle
Jas en schoenen uit, in de bak
Vloeistof minder dan een liter, max
tweehonderd milliliter per fles in
een doorzichtige plastic zak
Los van eigen elektronische apparatuur
schuift de reizigster in de machine
voeten op stippen, armen omhoog
om haar heen een magnetische muur
‘Mag ik,’ lijkt een vraag maar
is een niet te negeren bevel. Handen
tussen dijen, langs borsten, onder de bloes
het lijf is een potentieel gevaar
Ze opent haar weekendtas, roept nee
zonder geluid en gehoorzaamt gedwee
Geplastificeerde vingers beroeren het kant
leggen het onverschillig opzij, openen
de toilettas, tellen de inlegkruisjes
Veiligheid gaat de schaamte voorbij
Plastic Madonna – Peter Smith
Als het niet wordt afgebroken
moet het integreren
deel uitmaken van de keten
zal het verandering brengen
in de biodiversiteit
Mensen van duurzaam plastic
gaan die langer mee?
Eerst dit aanklikken.
Strijkstok omhoog tussen twee vingers
Tussen twee delen Bach de stilte voor
de diepte van lage tonen die
resoneren in de buik van
de luisteraar
Vanuit de buik van de cello stijgen
de lage tonen naar heldere hoogten
versneld door de beweging
van strijkstok en
slanke vingers
Zonder te kijken voel ik hoe hij
opstijgt naar de hemel en ik reis met
hem mee zonder enige kennis
van Bach, cello of
de speler
Muziek is gevoel waar
je stil van wordt
Wat heb ik genoten van dit concert tijdens de Cello Biennale!
